Boekenblog; Het laatste boekenoverzicht van 2016?
Een griepaanval deed me verlangen naar Vestdijk’s essay De zieke mens in de romanliteratuur. Ik had me namelijk vlak voor mijn ineenstorting, eind 2016, aangemeld bij de Vestdijkkring. Je kon dit boek, uit 1964, bij iedere huisarts aantreffen, ongetwijfeld ongelezen. Het was een geschenk was van de Gist- en Spiritusfabriek te Delft. Met Couperus, Gerard Reve en Marten Toonder beschouw ik Vestdijk als de allerbeste auteur van Nederland. Uiteindelijk las ik in 2016 één Vestdijk, Amsterdamse gedichten, een speciaal uitgaafje, nog ingenaaid door weduwe Mieke Vestdijk.
Gelezen boeken
Hoewel de weerzin tegen lijstjes groter is dan ooit (“zinloos om de balans op te maken”, “ontmoedigend om al die recensentenlijstjes te bekijken, je loopt toch altijd achter”), neem ik ze toch nieuwsgierig door. Ik schrijf niks meer op, ik vertrouw op de flits van het geheugen als ik, in mijn geval, de boeken toevallig tegenkom. Dat is vrijwel altijd in de bibliotheek. Geen plek waar de kans op het aantreffen van die boeken groter is. De kleinste openbare bibliotheek bezit toch altijd wel 10.000 boeken en een Centrale tussen de 100.000 tot 2 miljoen. Wat een schatkamer!
Op 1e Kerstdag pak ik mijn Boekenschrift, en schrijf de gelezen boeken van het jaar over uit mijn agenda. Titels die ik allang vergeten was, want gelezen in februari of mei, verschijnen weer voor mijn geestesoog; altijd een prachtig moment. Alles genoteerd, dan begint het tellen, en ja het aantal gelezen boeken is belangrijk voor me. Onder de 75: tegenvallertje, boven de 100: uitschieter! Nu ben ik niet naïef: boeken als Tonio- mijn beste roman van het jaar, het bijna niet meer populair -wetenschappelijke De ontdekking van de Middeleeuwen (Peter de Raedt) of de set Americana van Joost Zwagerman, zijn van een andere orde als het overigens briljante Mijn zusje achter het behang, kinderpoëzie van Bette Westera. Maar dan alleen wat leestijd betreft! Ik maak geen onderscheid in dikte van boeken, het gaat mij om het plezier dat ik aan boeken ontleen.
Leesplezier in 2016
Welnu, in 2016 beleefde ik veel aardigheid aan 19 gedichtenbundels voor volwassenen, 14 boeken kinderpoëzie, 6 fantastische bijzondere stripuitgaven, 30 romans en verhalen, 25 non-fictieboeken, 3 boeken over muziek en 11 prentenboeken. Ik las vrijwel alles in het Nederlands, op 3 prachtige Engelstalige romans na: A private view, Anita Brookner, Fire in the blood, Irène Némirovsky en At Mrs. Lippincote, Elisabeth Taylor-gekocht op Koningsdag. Trouwens, slechts één op de drie gelezen boeken was geschreven door een vrouw…
Ondertussen wèl 25 kinderboeken gelezen! En wat waren ze goed: ik noemde al Bette Westra-daar komt een boekenblog over. Ik las gedichten van Theo Olthuis, Harriet Laurey, Johanna Kruit. Ik genoot van prentenboeken van Sieb Posthuma, Philip Hofman, Yvonne Jagtenberg en Sylvia Weve. Het vrijwel tekstloze Speeltuin van Mies van Hout, je weet niet wat je ziet! Ook hier: zonder de bibliotheek zou je al die geweldige jeugdboeken niet of nauwelijks tot je beschikking hebben, de dapper volhoudende (kinder)boekhandels niet vergetend. Nederland is het beste kinderboekenland ter wereld, mede dankzij de bibliotheken.
Toeval en geheugen
Ik vertrouw dus op die flits. Dat vertrouwen bracht me in 2016 op nooit verwachte titels als Echo’s van Indie, Kester Freriks; Georges Simenon, de man die van vrouwen hield, o.a. Chrétien Breukers, Van de wereld, Joris Note en vooral: Compositieportret van Nicolaas Matsier en Levenspaden door Marinus van den Berg en Wim Huyser. Die vallen je toe als je eens verder kijkt dan je eeuwige romanneus lang is. Geen boeken voor een Bestsellerlijst, maar wel actuele vertellingen, originele invalshoeken en doortrokken van betrokkenheid bij familie, vrienden, omgeving. Ook Dichters van Dienst: poëzie als luikje naar de dood is zo’n boekje, samengesteld door Hester van Hasselt en Bianca Sistermans, 2012. Die boeken doen me meer dan al die opgepompte kookboeken, of beroerd weergegeven verhalen over “de mens” achter sporters met een “opwindend” leven vol drank, spuit en seks. Mijn sportboek van 2016: Oranje Toen en Nu:1964-1969/2007-2008, een deel in de monumentale reeks van Marty Verkamman en Taco van der Velde. Allemaal te vinden in die heerlijke Openbare Bibliotheek Amsterdam. Ik raad u een bezoek aan alle afdelingen van de Centrale sterk aan. Laat u bij de vestigingen verbazen door het prachtige jeugdboekenaanbod.
Nog wat verrassingen: het Complete Werk van Guus Slim, de geniale detective uit het Weekblad Robbedoes, met zijn heerlijk kibbelende vrienden Vlinder, Spek en Kersensteeltje, gemaakt door Maurice Tillieux; Het Spoor van de Komeet, de opwindende historische jongerenroman uit 1985 van Hans Werner en natuurlijk mijn Boek van het Jaar: Tom Moon’s 1,000 Recordings to hear before you die, zie mijn vorige Boekenblog.
Ik wens u een prachtig boeken-en bibliotheekjaar toe!
Leo Willemse is nog steeds bibliothecaris bij de OBA.