Het leuke is dat Sieb Posthuma een band heeft met de OBA. Toen de Centrale Bibliotheek op 7-7-2007 zijn deuren opende aan het Oosterdok, schreef (en illustreerde!) Sieb ter ere daarvan het boekje Tippie de verhalenvangster.

Maar de meeste mensen zullen zijn naam vooral kennen van het hondje Rintje, waarover hij ruim tien jaar verhaaltjes schreef in het NRC. De titel van dit stukje is ook de titel van een van de verhaaltjes, over de teckel Tobias, die bij het zingen van kerstliedjes een onbedwingbare neiging tot janken krijgt (wat bij mij de onbedwingbare neiging tot grinniken veroorzaakte).

Hoewel Rintje niet meer in de krant staat, verschijnen er nog wel steeds boeken over hem. Het nieuwste boek, Rintje rent het hardst, kwam in augustus uit.

Voor het geval iemand van PostNL deze blog leest: ik heb een suggestie voor de illustrator van de decemberzegels van volgend jaar. Iemand die ook zo’n fijne wintersfeer weet op te roepen met haar tekeningen, en toevallig ook iemand wiens werk vaak te zien is in de OBA, niet alleen in boeken maar ook aan de muren. Ik bedoel Gitte Spee.

Overtuig uzelf en lees (met of zonder kind op schoot) Vrolijk kerstfeest, meneer Big!

Ik zie hier al een postzegel in, een schilderijtje zelfs!

Ik wil besluiten met een gedichtje uit het boek Er was eens een olifantje…over zon, sneeuw en ander weer. Dit moet de mensen van PostNL overtuigen dat Gitte Spee de juiste opvolger is van Sieb Posthuma!

‘’Het olifantje Olaf

zat puffend in de zon

‘ik wou dat ik nu heel snel

de koude sneeuw in kon’

toen pakte hij zijn spullen

en ging meteen op reis

naar verre, koude oorden

op zoek naar sneeuw en ijs.’’

Vrolijk kerstfeest allemaal, en kom eens langs op de jeugdafdeling van de Centrale Bibliotheek, waar nu een prachtige overzichtstentoonstelling hangt van het werk van Gitte Spee.

Deborah van der Vliet,

Medewerker Informatie Dienstverlening